بررسی اصولی انصراف و کاربردهای فقهی آن با محوریت کتاب الروضة البهیة

انصراف، عبارت از آن است که در پی کثرت استعمال، مناسبات میان حکم و موضوع، ارتکاز شرعی و عقلایی، شرایط انس ذهن به فردی از افراد یا شیئ از اشیاء را فراهم آورده و از این رهگذر، انتقال ذهن از یک معنا به معنای دیگر را ممکن می سازد و در نهایت، منجر به تقیید کلام مطلق می گردد. پژوهش حاضر که با هدف تبیین و بررسی انواع و مناشئ انصراف تدوین شده، با رویکردی توصیفی- انتقادی و با ابزار اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای، مسئله ی انصراف را مورد مداقّه و بررسی قرار داده است که در جهت نیل به این مهم، ابتدا بررسی اقسام انصراف های مستقر و غیر مستقر مورد نظر قرار داده و پس از آن، مناشئ و مبانی انصراف را در دو قسم مبانی عارضی و مبانی غیر عارضی، مورد مطالعه قرار داده است تا با چنین رهیافتی، امکان منشأشناسی هر یک از اقسام انصراف، فراهم گردد و زمینه برای ورود به میدان استنباط های فقهی فقها با محوریت کتاب الروضه البهیه به گونه ای مهیا شود که فرد محقق، توان بررسی مصادیق فقهی در هر سه حوزه ی عبادات، عقود و ایقاعات و احکام را بازیابد و به تحلیل نوع و منشأ هر یک از مصادیق اقدام نماید.